Παρατηρώντας ένα ένα τα παιχνίδια της Ομόνοιας από το πρώτο επίσημο παιχνίδι μέχρι και το τελευταίο, δεν ήταν δύσκολο να καταλάβουμε πως με χαρακτηριστική ευκολία βάζει το «τόπι» στα δίκτυα αλλά από την άλλη πλευρά δέχεται γκολ με σχετική άνεση .
Αυτό που βγαίνει από την μέχρι τώρα πορεία του «τριφυλλιού» είναι πως η ομάδα του Τζον Κάρβερ παρουσιάζει μια τρομερή ανισορροπία στις δυο από τις τρείς ζώνες του γηπέδου.
Τα 12 γκολ + 7 της Ευρώπης δείχνουν πως κάτι καλό «φτιάχνεται» από την μέση και μπροστά, με μεγάλους πρωταγωνιστές τους Ντάρμπισαϊαρ και Σέρινταν.
Αν υποθέσουμε πως τα δυο από τα τέσσερα μεγαλύτερα όπλα των πρασίνων δεν «τράβηξαν» (Χριστοφή+Κλέιτον) τότε το ταβάνι είναι ακόμη ψηλότερο.
Σε αυτό τον τομέα οι φίλοι της Ομόνοιας δικαιούνται και πρέπει να είναι αισιόδοξοι αφού υπάρχουν οι δυνατότητες για κάτι καλύτερο.
Το παράδοξο με όλα αυτά είναι πως η ομάδα του Τζον Κάρβερ πραγματοποίησε την πιο ολοκληρωμένη της εμφάνιση, όταν δεν σκόραρε.
Συγκεκριμένα στον εκτός έδρας αγώνα με τη Μπειτάρ, η Ομόνοια ήταν σοβαρή, με πειθαρχία στο παιχνίδι της και σωστή οργάνωση αλλά στο τέλος ήρθε η ήττα με 1-0.
Από εκείνο το παιχνίδι, ακολούθησαν 6 παιχνίδια ροντέο, όπου τα γκολ υπέρ και κατά πάνε κ΄ έρχονται
