Του Χαράλαμπου Δημητρίου

Ο Αλμπέρτο Μπενίτο… Μία πονεμένη ιστορία για την Ανόρθωση. Ένας Τεχνικός Διευθυντής που ήρθε για να κάνει, λέμε, τη διαφορά στην ομάδα και να υποστηρίξει το μοντέλο που ήθελε να εφαρμόσει ο τότε ισχυρός άνδρας της Ανόρθωσης, Χρίστος Πουλλαΐδης.

Βρείτε μας στο Facebook ΕΔΩ.

Βλέπετε, το μοντέλο της ΑΕΚ που ξεκίνησε με τον Γιόρντι Κρόιφ και συνεχίστηκε με Τσάβι Ρόκα απέφερε καρπούς με την ομάδα της Λάρνακας να συμπεριλαμβάνεται πλέον στους ισχυρούς του Κυπριακού ποδοσφαίρου και με τις υπόλοιπες ομάδες να προσπαθούν να το αντιγράψουν, όλες ανεπιτυχώς. Για αυτό και στο τέλος το εγκατέλειψαν.

Και δεν είναι πάντα γιατί οι επιλογές των ομάδων για την θέση δεν ήταν οι κατάλληλες. Αλλά η Κυπριακή νοοτροπία δεν επιτρέπει στον θεσμό του Τεχνικού Διευθυντή να δουλέψει, με τα παραδείγματα να είναι πολλά.

Για παράδειγμα, θυμάστε τον Νταβίντ Νασιμέντο που για κάποιο διάστημα έκανε τον Τεχνικό Διευθυντή στο ΑΠΟΕΛ. Λέμε έκανε, γιατί ουσιαστικά δεν είχε κανένα ρόλο στην ομάδα.  Όπως ήρθε, έφυγε. Δεν είχε ουσιαστικό ρόλο στην ομάδα και το κατάλαβε και ο ίδιος νωρίς. Πιο μετά ήρθε ο Γκουστάβο Μαντούκα ο οποίος έκανε το «αγροτικό» του στην ομάδα χωρίς κάποιες παραστάσεις νωρίτερα. Δεν του βγήκε, άκουσε πολλά ο Πρόδρομος Πετρίδης για… περισσή ελευθερία που είχε ο Βραζιλιάνος στις αποφάσεις της ομάδας χωρίς εμπειρία πρώτα και μετά από κάποιες πολύ άσχημες μεταγραφικές επιλογές. Και από τότε το πήρε… ο Πετρίδης πάνω του.

Το ΑΠΟΕΛ πανηγυρίζει το πέμπτο του συνεχόμενο πρωτάθλημα, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο προϋπολογισμός του είναι εξαιρετικά μεγάλος για τα δεδομένα μας. Πλήρωσε και πληρώνει πολλές υπεραξίες η ομάδα της Λευκωσίας και δεν χρειάζονται 12-13 εκατομμύρια ευρώ προϋπολογισμό για να κατακτήσεις το πρωτάθλημα στην Κύπρο. Σίγουρα η ουσία είναι η Ευρώπη αλλά είναι κοινό μυστικό ότι με αυτό τον προϋπολογισμό, οι πρωταθλητές μπορούσαν να έχουν πολύ μα πολύ καλύτερους ποδοσφαιριστές στο ρόστερ τους. Και εδώ είναι που ένας σοβαρός Τεχνικός Διευθυντής, με παραστάσεις στο εξωτερικό, μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Για να μην είναι έρμαιο η ομάδα στις ορέξεις του κάθε μάνατζερ.

Είναι μερικές φορές και τέτοια η ψυχοσύνθεση των παραγόντων των Κυπριακών ομάδων που δεν μπορεί κάποιος να τους πάρει τη δόξα και να είναι στο «προσκήνιο» σε ότι αφορά το σχεδιασμό της ομάδας τους.

Πήγε που λέτε ο Πουλλαΐδης να δουλέψει με ένα τέτοιο μοντέλο αλλά έβγαλε τα μάτια του μόνος του λόγω των αυλικών που υπήρχαν γύρω του. Να δεχθούμε ότι έδιωξε τον Τεντ Φαν Λέουβεν γιατί στην κόντρα του με τον Αντρέ Πάους (που έφερε ο ίδιος ο Ολλανδός Τ.Δ), προτίμησε τον προπονητή.

Αλλά αυτό που έκανε τον επόμενο χρόνο (2015 – 2016) με τον Σταν Φαλξ ήταν απλά ακατανόητο. Δεν έκανε και άσχημη δουλειά το Φαλξ, το αντίθετο θα λέγαμε. Αλλά να τον διώξει γιατί έτσι ήθελαν οι αυλικοί που έκαναν τον Πουλλαΐδη ότι ήθελε, πάει πολύ. Ο τότε Τεχνικός Διευθυντής της ομάδας ζήτησε τον Ιανουάριο ένα – δύο ποδοσφαιριστές για να κάνουν τη διαφορά. Ναι μεν θα ξοδευόταν ένα μεγάλο κονδύλι, αλλά η ομάδα τότε μπορούσε και για πρωτάθλημα με δύο καλές επιλογές παιχτών. Ή στην χειρότερη, την έξοδο στην Ευρώπη που θα έφερνε στα ταμεία σημαντικά ποσά.

Αντί αυτού, έστειλαν τον Φαλξ στο αεροδρόμιο και υποδέχονταν στις αφίξεις εκεί στη Λάρνακα παίχτες – πατάτες. Θυμάστε τον Μανζορό για παράδειγμα. Έλεγε και ο Πουλλαΐδης ότι τον έφεραν γιατί ήταν ότι πιο… φτηνό υπήρχε. Μα κύριε Πρόεδρε, με τα φτηνά που έφερες η ομάδα στο τέλος όχι μόνο δεν πάλεψε για πρωτάθλημα, αλλά δεν πήγε καν Ευρώπη. Είσαι και επιτυχημένος επιχειρηματίας τέως Πρόεδρε, έπρεπε να ήταν μότο σου το ότι αν δεν επενδύσεις, δεν βλέπεις αποτέλεσμα.

Από του χρόνου στο Κυπριακό ποδόσφαιρο, μόνο η ΑΕΚ αναμένεται να συνεχίσει με το μοντέλο του Τεχνικού Διευθυντή. Θα υπάρχει και φυσικά ο Μάκης Παπαϊωάννου στην Ομόνοια αλλά δεν πιστεύει κανείς πραγματικά ότι θα έχει κάποιον σημαντικό ρόλο με τον Πάμπο Χριστοδούλου στο τιμόνι της ομάδας.

Ρόλο είχε ο Ρούι Τζούνιορ όταν ήταν Τεχνικός Διευθυντής στην ΑΕΛ στην πρώτη εποχή Πάμπου στην ομάδα. Αλλά και εκεί ο Κύπριος τεχνικός ήταν αυτός που είχε το πρώτο χέρι στις αποφάσεις. Έφυγε ο Πάμπος, έμεινε ο Τζούνιορ για λίγο αλλά αργότερα εγκαταλείφθηκε και από την ΑΕΛ αυτό το μοντέλο.

Το μεγάλο ερώτημα είναι το κατά πόσο οι ομάδες μας είναι έτοιμες να δουλέψουν σε ποιο επαγγελματικά πλαίσια και να αφήσουν ένα Τεχνικό Διευθυντή να κάνει πραγματικά τι δουλειά του. Στο ΑΠΟΕΛ για παράδειγμα των 10+ εκατομμυρίων προϋπολογισμού το χρόνο, ένα τέτοιο μοντέλο σε βάθος χρόνου θα μπορούσε να μειώσει το κόστος λειτουργίας της ομάδας και το ΑΠΟΕΛ να συνέχιζε να είναι ανταγωνιστικό όπως τώρα, ίσως και περισσότερο.

Έχουμε μάθει στην Κύπρο να βλέπουμε μόνο μισό μέτρο μπροστά μας γιατί αυτό είναι που θέλουν οι οπαδοί μας. Επιτυχία τώρα, χωρίς να μας νοιάζει τι θα ξημερώσει το αύριο. Αλλά για να δουλέψει αυτό το μοντέλο εννοείται πως χρειάζονται και τα κατάλληλα πρόσωπα στο πόστο. Άτομο που έχει διασυνδέσεις, άτομο που μπορεί να ανακαλύψει «θησαυρούς» εκεί που ένας προπονητής ή ένας παράγοντας δεν θα μπορούσε. Γιατί δυστυχώς υπάρχουν παράγοντες στην Κύπρο που ενώ δεν κατέχουν και ιδιαίτερα το αντικείμενο, παίρνουν αποφάσεις που αφορούν το έμψυχο υλικό των ομάδων τους και συνήθως αυτές οι επιλογές αποβαίνουν καταστροφικές. Σε συνεργασία πάντα με μάνατζερ που είναι και σε πολλές περιπτώσεις φιλαράκια τους. Είναι γνωστό ότι εδώ στην Κύπρο αυτό το φαινόμενο διατηρείται σε μεγάλο βαθμό.

Επιστρέφοντας στην Ανόρθωση και στον Φαν Λέουβεν, είχε καταφέρει να φέρει στην ομάδα νεαρούς ποδοσφαιριστές, ταλαντούχους. Αλλά κάπου τα «έσπασε» με τον προπονητή του καθώς ήθελε τον πρώτο και τελευταίο λόγο στις μεταγραφές ποδοσφαιριστών. Αλλά αυτό δεν γίνεται να δουλέψει. Δεν γίνεται να μην έχεις συνεννόηση με τον προπονητή του, ο οποίος είναι αυτός που στην τελική έχει την ευθύνη της ομάδας και είναι υπόλογος για τις επιτυχίες ή αποτυχίες. Αυτός είναι που γνωρίζει τι θέλει η ομάδα αγωνιστικά, τι επιζητάει στην τάδε και την τάδε θέση, τι αγωνιστικά χαρακτηριστικά θέλει να έχουν οι ποδοσφαιριστές που θα έρθουν στην ομάδα. Αναγκάστηκε να κάνει «πόλεμο» ο Πάους για να έρθει ένας παίχτης που ήθελε αυτός στην ομάδα, ο Γκονσάλβες. Δεν γίνεται να είναι όμως τέτοια η συνεργασία προπονητή – Τεχνικού Διευθυντή.

Κάπως έτσι ήταν και η «συνεργασία» Νταμπίζα – Κάρβερ φέτος στην Ομόνοια. Όπως είπε και ο τελευταίος σε πρόσφατη συνέντευξή του στο Protathlima.com, ο Ελλαδίτης Τεχνικός Διευθυντής του… έφερνε παίχτες τους οποίους ο ίδιος δεν ήξερε ποιοι ήταν. Μα δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι μία ομάδα. Και είδαμε και τα χάλια της Ομόνοιας φέτος η οποία δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει μία θέση στην Ευρώπη για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια, χάνοντας και τα σημαντικά ποσά που θα έρχονταν στα ταμεία της.

Η μόνη Κυπριακή ομάδα που έχει επιτυχία με αυτό το μοντέλο είναι η ΑΕΚ. Πρώτα με τον Γιόρντι Κρόιφ και μετά με τον Τσάβι Ρόκα. Δεν πανηγύρισε κάποιο πρωτάθλημα η ομάδα της Λάρνακας αλλά είναι εκεί μέχρι το τέλος τα τελευταία χρόνια και αν συνεχίσει έτσι, αναμφίβολα θα έρθει η σειρά της. Υπάρχει αρμονική συνεργασία των δύο, τεχνικού διευθυντή και προπονητή, παίρνονται οι αποφάσεις μαζί και όλα λειτουργούν ρολόι. Γιατί ο Τσάβι Ρόκα έδειξε έργο, ο Καραπατάκης το βλέπει αυτό και πέραν κάποιων κατευθυντήριων γραμμών που δίνει όπως το ποσό με το οποίο θα μπορεί να κινηθεί ο Τεχνικός Διευθυντής του για τις μεταγραφές, δεν ανακατεύεται άλλο στην ομάδα.

Η ΑΕΚ έκανε μόδα τον Τεχνικό Διευθυντή στην Κύπρο. Είναι και την ίδια ώρα η μόνη ομάδα που στηρίζει ουσιαστικά αυτό το πλάνο. Γι’ αυτό και από του χρόνου θα είναι η μόνη ομάδα με πραγματικό Τεχνικό Διευθυντή. Απόλλωνας, ΑΠΟΕΛ και ΑΕΛ δουλεύουν με άλλο πλάνο, η Ομόνοια θα έχει άτομο στο πόστο αλλά δεν θα έχει σημαντικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων ενώ στην Ανόρθωση θα έχουμε μοντέλο Παντελή, όπως υπήρχε προ δεκαετίας.

Και τελικά, μόδα ήταν και πάει…

Από το The Baller για το Protathlima.com