Του Χαράλαμπου Παρπεττά
Αρχές Νοεμβρίου και η Ομόνοια βρίσκεται αρκετά πίσω στη βαθμολογία. Με μόλις 4 νίκες σε 10 παιχνίδια. Γνώριμο το σκηνικό για τον Ομονοιάτη. Είναι η πολλοστή φορά που βλέπει την αγαπημένη του ομάδα να μην ξεκινά καλά στο πρωτάθλημα.
Τις άλλες φορές όμως πάντα υπήρχαν κάποιες δικαιολογίες. Φέτος όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να βρω ελαφρυντικά για την απρόσμενα απογοητευτική πορεία των «πρασίνων» μέχρι στιγμής.
Εκτός Ευρώπης το καλοκαίρι. Αναγκαίο κακό για πολλούς φίλους της Ομόνοιας έτσι ώστε να ανοικοδομηθεί η ποδοσφαιρική ομάδα χωρίς την πίεση του χρόνου, χωρίς βεβιασμένες κινήσεις.
Η πρόσληψη ενός αποδεδειγμένα ικανού και έμπειρου προπονητή έγινε έγκαιρα. Από τον Μάρτη ανακοινώθηκε η πρόσληψη του Πάμπου Χριστοδούλου. Η Ομόνοια δεν επέστρεψε στο μοντέλο της Εφορίας Ποδοσφαίρου που για την μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου της ήταν αναχρονιστικό και καθόλου βοηθητικό για την ομάδα. Διαφοροποίησε τον τρόπο λειτουργίας στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Δίπλα στο προπονητικό τιμ, πρόσθεσε τη θέση του Διευθυντή Ποδοσφαίρου που όμως δεν είναι πάνω από τον προπονητή.
Χρόνος για επιλογή παικτών; Άπλετος. Ο κόσμος; Συγκλονιστική η στήριξη του με διάφορους τρόπους πριν καν αρχίσει η προετοιμασία και τα φιλικά. Παρά την απογοητευτική περσινή χρονιά. Υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για να δημιουργηθεί μια Ομόνοια ισχυρή.
Κι όμως όλα τα θετικά στοιχεία που περιγράψαμε πιο πάνω δεν ήταν αρκετά. Δεν αρκεί ο καλός προπονητής (σε κοουτσάρισμα και διαχείριση), οι σωστές αποφάσεις της διοίκησης, η στήριξη του κόσμου. Στο γήπεδο παίζουν οι παίκτες. Και η σκληρή πραγματικότητα δείχνει ότι έγιναν πιο πολλές λανθασμένες επιλογές από τις αναμενόμενες. Γιατί σίγουρα σε μια καινούρια ομάδα που θα έρθει διψήφιος αριθμός παικτών, κάποιοι δεν θα «βγουν».
Όταν όμως από τις αρχές Νοεμβρίου περιμένουν πως και πως τον Γενάρη (όχι απλά για κάποιες πινελιές έξτρα ποιότητας) στην Ομόνοια για να διορθωθούν σημαντικές ανορθογραφίες στο ρόστερ, τότε γίνεται αντιληπτό ότι η ομάδα πληρώνει τα λάθη στον προγραμματισμό.
Μια καινούρια ομάδα για να πατήσει καλά στο γήπεδο αυτό που χρειάζεται πρωτίστως είναι να μην δέχεται εύκολα γκολ. Αυτό θα την βοηθήσει να κερδίσει αυτοπεποίθηση μέσω των αποτελεσμάτων και σταδιακά να εντάξει στο παιχνίδι της στοιχεία ομάδας που ωρίμασε και έχει την ικανότητα να παίξει ποδόσφαιρο κυριαρχίας χωρίς να είναι πολύ ευάλωτη με αυτό τον τρόπο παιχνιδιού.
Είναι πιο εύκολο να αμυνθείς παρά να επιτεθείς. Και ο Πάμπος είναι γνωστός για την ικανότητα του να φτιάχνει συμπαγή σύνολα. Η Ομόνοια όμως έπεσε έξω στην επιλογή παικτών σε καίριες θέσεις. Όταν έχεις πρόβλημα στη θέση τερματοφύλακα, όταν έχεις θέματα με τα στόπερ, όταν σου λείπει ένας κόφτης της προκοπής και σου λείπουν τα τρεξίματα και η απαραίτητη «αγριάδα» των παικτών, τότε δέχεσαι 14 γκολ σε 10 ματς.
Φυσικά ευθύνη δεν έχουν μόνο οι «αδύναμοι» ποδοσφαιριστές για επίπεδο Ομόνοιας. Ο προπονητής παίζει σπουδαιότερο ρόλο σε μια ομάδα, ειδικά όταν είναι υπεύθυνος για την επιλογή των παικτών του. Μιλάμε για το αγγλικό μοντέλο όπου ο προπονητής λειτουργεί ως μάνατζερ. Είναι το απόλυτο αφεντικό στο ποδοσφαιρικό τμήμα και αποφασίζει για τις μεταγραφές.
Και ο Πάμπος Χριστοδούλου είχε τον τελευταίο λόγο γι΄ αυτούς που ήρθαν. Και μάλιστα έδωσε πολλές ευκαιρίες σε κάποιους που άφησαν την ομάδα εκτεθειμένη αλλά και τον ίδιο.
Δεν είναι φυσικά όλα μαύρα στην Ομόνοια. Αν ο Κύπριος κόουτς καταφέρει να διορθώσει την αμυντική λειτουργία της ομάδας μέσω της επιλογής κάποιων άλλων παικτών από το υφιστάμενο ρόστερ και μέσω της μεταγραφικής του Γενάρη, θεωρώ ότι η Ομόνοια θα βρει τον τρόπο να ρολάρει. Προφανώς έχει και αρκετούς καλούς ποδοσφαιριστές κι έχει το πολύ θετικό στοιχείο ότι σκοράρει σε όλα της τα παιχνίδια.
Η δυστυχία όμως για την Ομόνοια είναι ότι έχασε πάρα πολλούς βαθμούς λόγω της κακής αμυντικής λειτουργίας και το να παίζεις συνεχώς με την πλάτη στον τοίχο είναι πολύ ψυχοφθόρο. Για παράδειγμα, ξέρει ότι αν χάσει από το ΑΠΟΕΛ, πολύ πιθανόν να μείνει στο -10 από την κορυφή και να απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο από τις θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη, έστω με παιχνίδι λιγότερο.
