Ακόμη χειρότερο και από πέρσι το σκηνικό στην Ομόνοια. Και τότε το τριφύλλι ξέμεινε από ελπίδες και οι τελευταίες αγωνιστικές περνούσαν βασανιστικά, με την ομάδα να μην αποδίδει σε καμία περίπτωση ποδόσφαιρο αντάξιο της ιστορίας της ομάδας.
Τα προβλήματα και φέτος πολλά, αγωνιστικά, οικονομικά και διοικητικά με τα κρούσματα απειθαρχίας να πληθαίνουν και να προκαλούν την απορία αλλά και τον εκνευρισμό των οπαδών. Είναι χιλιοειπωμένο, αλλά θα πρέπει επιτέλους να βάλει κάποιος φρένο σε αυτή την κατηφόρα.
Και δεν μιλάμε μόνο για την νέα σεζόν και τις εκλογές. Η χρονιά έχει ακόμη 7 παιχνίδια και κάπου ο κατήφορος θα πρέπει να σταματήσει, αφού ο οργανισμός του Ομονοιάτη έχει αντέξει πολλά.
Μέχρι που θα φτάσει; Μπορεί η συζήτηση να επικεντρώνεται στο διοικητικό κομμάτι, αλλά όσο υπάρχουν ακόμη παιχνίδια, θα πρέπει και αυτό το κομμάτι να απασχολήσει. Το τι λύσεις μπορούν να βρεθούν σε αυτό το σημείο είναι δύσκολο να ειπωθεί. Δεν αλλάζει το έμψυχο υλικό και η ψυχολογία ως δια μαγείας, αλλά οφείλει στον εαυτό της η Ομόνοια μια αντίδραση.
Το λέμε ξανά. Υπάρχουν ακόμη 7 παιχνίδια και ο κόσμος των πρασίνων, έστω και αν δεν υπάρχουν αγωνιστικοί στόχοι, δεν θα ανεχτεί να εξευτελίζεται στο γήπεδο (και όχι μόνο) η ομάδα του. Θα πρέπει να σταματήσουν να προκαλούν την οργή του. Συνεπώς ας μαζέψουν τα κομμάτια τους και ας παίξουν επιτέλους λίγο ποδόσφαιρο, γιατί αυτό που βλέπουμε τις τελευταίες αγωνιστικές, δεν μοιάζει σε τίποτα με το συγκεκριμένο άθλημα.
Γιώργος Νικολάου
