Του Χαράλαμπου Δημητρίου
Πριν από λίγες ημέρες, πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, έγραφα ότι η Ανόρθωση ήταν λες και βρισκόταν ακόμη σε φάση καλοκαιρινής προετοιμασίας. Δύο αγωνιστικές μέσα στο πρωτάθλημα, η Ανόρθωση μας δείχνει ότι είναι πολύ πίσω σε θέμα ετοιμότητας από εκεί που έπρεπε να ήταν, νοουμένου ότι α) μεγάλο μέρος του ρόστερ είναι το ίδιο με το περσινό, και β) ξεκίνησε από νωρίς την προετοιμασία λόγω Ευρώπης.
Μία ημέρα μετά το παιγνίδι με την Πάφο, αυτό που με ανησυχεί περισσότερο για την ομάδα της Αμμοχώστου είναι η νοοτροπία του προπονητή της ομάδας, η οποία ναι μεν ήταν γνωστή μέχρι τώρα με βάση αυτά που βλέπαμε στους αγώνες της, αλλά άλλο είναι να σου το λέει ο ίδιος. Δηλαδή να πετύχουμε ένα τέρμα και ας ελπίσουμε στη συνέχεια με καμιά αντεπίθεση παίζοντας άμυνα να πετύχουμε και δεύτερο.
Αυτά είπε ο Ρόνι Λέβι στη διάσκεψη Tύπου μετά το παιγνίδι και αυτά είναι που άκουσαν οι φίλοι της Ανόρθωσης και δικαίως αναρωτιούνται γιατί να είναι αυτή η φιλοσοφία μίας ομάδας όπως αυτή της Αμμοχώστου, ιδιαίτερα σε παιγνίδια όπως χθες στην Πάφο απέναντι στην πιο ανέτοιμη ομάδα του πρωταθλήματος, που στο δεύτερο ημίχρονο η αλήθεια έδειξε να είναι δύο στάδια πιο έτοιμη από την Ανόρθωση.
Την ισοπαλία χθες δεν την πήρε η Πάφος με όλο το σεβασμό προς την ομάδα τoυ Πρέσλι. Η σκληρή αλήθεια είναι ότι την ισοπαλία την δώρισε ο ίδιος ο Λέβι στην Παφίτικη ομάδα, σε ένα κοουτσάρισμα που για μένα ήταν από τα χειρότερα που έχω δει εδώ και αρκετά χρόνια. Και το λέω αυτό γιατί ήταν ένα παιγνίδι όπου τα πράγματα που έπρεπε να κάνει ο Ισραηλινός ήταν πραγματικά εμφανέστατα, αλλά δεν έκανε απολύτως τίποτα.
Έχουμε και λέμε λοιπόν (χωρίς κάποια… χρονολογική σειρά):
Το ανύπαρκτο κέντρο που μόνο ο Λέβι δεν είδε
Στο δεύτερο ημίχρονο και κυρίως από το 55’ και μετά, το κέντρο της Ανόρθωσης δεν υπήρχε στον αγωνιστικό χώρο. Ο Βίκτορ για παράδειγμα ήταν αλλού για αλλού, ο Ιγκιεμπόρ με πολλά λάθη, ο Ράγιος έτσι και έτσι. Να πούμε ότι ήταν φανερό ότι η Ανόρθωση χρειαζόταν ή αλλαγή παίχτη στα χαφ ή να περάσει ακόμη ένα χαφ στον αγωνιστικό χώρο και να προστεθεί στους άλλους; Μόνο ο προπονητής της Πάφου έμεινε να το πει αυτό. Ο Σκωτσέζος πέρασε μέσα τον Ανγκούλο και έδωσε στην ομάδα του φρέσκα πόδια στον χώρο της μεσαίας γραμμής, κάτι που άφησε αναπάντητο ο Λέβι.
Η απάντησή του ήταν να… αλλάξει τα εξτρέμ του λες και το πρόβλημα ήταν οι ακραίοι τη στιγμή που η Ανόρθωση είχε κανένα 20λεπτο να περάσει τη γραμμή του κέντρου. Βάζει λοιπόν στο παιγνίδι τον Σισέ στο 74’, βγάζει Εγγλέζου, ο οποίος είχε τρεξίματα και ταχύτητα και βάζει στο άκρο της άμυνας τον Πράνιτς, που χθες έμεινε από δυνάμεις. Αυτή ήταν η πρώτη αλλαγή του Λέβι τη στιγμή που η ομάδα του δεν υπήρχε στον αγώνα και τα χαφ της δεν μπορούσαν ούτε να κλέψουν μπάλα, ούτε να κρατήσουν μπάλα και να ηρεμήσουν το παιγνίδι ούτε και να σπρώξουν τη μπάλα σωστά μπροστά.
Ας πούμε ότι ο Κάτσαρ δεν ήταν έτοιμος λόγω των ενοχλήσεων που είχε τις προηγούμενες ημέρες (που για να ήταν αποστολή όμως ήταν έτοιμος). Μπορούσε ο Ισραηλινός να περάσει μέσα τον Οικονομίδη και να δώσει φρέσκα πόδια στα χαφ του. Ήταν η πιο αναμενόμενη αλλαγή με βάση τα όσα βλέπαμε στο γήπεδο, αλλά δεν το έκανε και άφησε την ομάδα του μοιρασμένη.
Η μη αξιοποίηση του Κατσαράβα ενώ το παιγνίδι ήταν… ραμμένο πάνω του
Μετά τα πρώτα λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου, η Ανόρθωση του Λέβι για ακόμα μία φορά δίνει ανεξήγητα τόσο χώρο στον αντίπαλό της (ανεξαρτήτου δυναμικότητας) και περιμένει πίσω. Και αφού αυτό διάλεξε να κάνει ο Ισραηλίτης, έπρεπε να προχωρήσει από πολύ νωρίς στην αλλαγή του επιθετικού του. Αν έχεις τον Ντουρίς για ένα ημίχρονο να μαρκάρει πίσω από τη σέντρα και θέλεις απλά να παίξεις αντεπιθέσεις, δεν πρέπει να το κάνεις με τον Σλοβάκο. Θα πρέπει να το κάνεις με τον Κατσαράβα ο οποίος έχει την ταχύτητα για να σου στηρίξει αυτό το είδος παιγνιδιού.
Δεν το έκανε όμως αυτό με τον Γεωργιανό να μπαίνει στον αγώνα στο 86’ και στα 10 λεπτά που έμειναν μαζί με τους χρόνους των καθυστερήσεων, να αναστατώνει την άμυνα της Πάφου περισσότερο από κάθε άλλον που αγωνίστηκε χθες. Ο Κατσαράβα έδειξε και στα λίγα λεπτά που αγωνίστηκε με τη Δόξα ότι βρίσκεται σε καλύτερο φεγγάρι από τον Ντουρίς αλλά ο Λέβι αρνείται για ακόμα μία φορά να ανακατέψει την τράπουλα.
Ξανά όλοι πίσω…
Όπως είπαμε στην αρχή, η φιλοσοφία του Λέβι αυτή είναι. Βάζω τέρμα, περιμένω πίσω και ελπίζω να πετύχω και άλλο στην κόντρα ή σε στημένη φάση. Το θέμα όμως είναι ότι αυτή την φιλοσοφία την βλέπουμε σχεδόν σε κάθε παιγνίδι ανεξαρτήτως αντιπάλου. Το άλλο, είναι ότι η Ανόρθωση δεν είναι δουλεμένη στην αντεπίθεση. Αποτέλεσμα ήταν η τραγική της εικόνα χθες στο τελευταίο μισάωρο και βάλε. Δηλαδή να περιμένει την Πάφο πίσω και να ξέρεις ότι είναι θέμα χρόνου να έρθει το γκολ, αλλά την ίδια ώρα να μην μπορεί να βγάλει μισή αντεπίθεση της προκοπής γιατί πολύ απλά δεν μπορεί. Και είναι από πέρσι που γράφουμε για την αδυναμία της Ανόρθωσης στην αντεπίθεση και είναι ανεξήγητο το να επιλέγεις αυτό τον τρόπο παιγνιδιού την ώρα που η ομάδα δεν μπορεί να το κάνει αυτό στην πράξη.
Χθες η Ανόρθωση έπαιζε την πιο ανέτοιμη ομάδα του πρωταθλήματος. Στο δεύτερο ημίχρονο όμως είδαμε ακριβώς την αντίθετη εικόνα. Αν ρωτήσετε τους φίλους της Ανόρθωσης θα σας πουν όλοι το ίδιο. Ότι η εικόνα του να περιμένω πίσω όποιος και να είναι ο αντίπαλος, δεν είναι η εικόνα της ομάδας που θέλουν. Φέτος δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Το ρόστερ είναι πολύ πιο πλούσιο σε σχέση με πέρσι και ήρθαν παίχτες για όλες τις θέσεις. Αν δεν το αξιοποιήσεις σωστά όμως, τότε θα έχεις την χθεσινή εικόνα.
Τι μπορεί να κάνει ο Λέβι;
Ο Λέβι αυτό που επιβάλλεται να κάνει είναι να αρχίσει να δείχνει περισσότερη εμπιστοσύνη στους ποδοσφαιριστές του. Όταν η οδηγία σου είναι όλη η ομάδα πίσω απέναντι στην Πάφο και στην κάθε Πάφο, τότε αυτό μπαίνει και στο dna των ποδοσφαιριστών σου. Θα έχουν να λένε οι φίλοι της Ανόρθωσης ότι ο Απόλλωνας κοτζάμ Βασιλεία είδε και όχι μόνο δεν την φοβήθηκε αλλά και την σφυροκοπούσε. Θα έχουν να λένε ότι η ΑΕΚ παίζει μέχρι να σε αποτελειώσει και αυτό πράγματι κάνει μέχρι τώρα. Ε, δεν μπορούσε να βλέπουν την ομάδα τους να κάθεται ένα ημίχρονο πίσω για να κρατήσουν σκορ με την ανέτοιμη Πάφο. Και δεν λέμε να κρατήσουν ένα 3-0 ή 4-0 κάνοντας διαφύλαξη δυνάμεων, αλλά το 1-0. Το πάθημα με την Λάτσι έπρεπε να βαρέσει καμπανάκι για τον Λέβι μέχρι τώρα αλλά ακόμη να δούμε κάτι διαφορετικό μέχρι τώρα.
Και για να αλλάξει την εικόνα της ομάδας του όσο πιο νωρίς γίνεται, θα πρέπει ο Λέβι να:
Α) Αλλάξει την φιλοσοφία του γιατί δεν μπορεί να την στηρίξει με το ποδόσφαιρο που παίζει η Ανόρθωση.
Β) Να γίνει πιο ουσιαστικός στον τρόπο που διαχειρίζεται τα παιγνίδια. Χθες πχ. ήταν φανερό ότι έμπαζε στο κέντρο η Ανόρθωση. Κάνε εκείνη την αλλαγή όσο είναι νωρίς.
Γ) Να δουλευτεί η ομάδα στις αντεπιθέσεις γιατί δεν μπορεί να βγάλει αντεπίθεση.
Δ) Να δοκιμάσει συνδυασμούς παιχτών στα χαφ εκεί όπου έχει τεράστιο πρόβλημα μπας και διορθωθούν κάποια πράγματα.
Ε) Να παίζουν όσοι είναι πιο έτοιμοι. Πχ. χθες ο Κατσαράβα έπρεπε να ήταν ο βασικός επιθετικός, στην χειρότερη, έπρεπε να αγωνιστεί ένα γερό μισάωρο.
ΣΤ) Να δείξει περισσότερη εμπιστοσύνη στους ποδοσφαιριστές του. Η ποιότητά τους δεν είναι για να περιμένουν τον αντίπαλο, αλλά για να τον τελειώνουν. Και οι ποδοσφαιριστές θέλουν να απολαύσουν το ποδόσφαιρο που παίζουν.
Στο χέρι του Ισραηλινού είναι λοιπόν να αλλάξει την εικόνα της Ανόρθωσης. Γιατί μην γελιέστε, το χθεσινό δεν ήταν μοναδικό φαινόμενο. Και με την Δόξα η εικόνα της Ανόρθωσης ήταν πολύ μέτρια, αλλά έφυγε με νίκη στα τελευταία λεπτά. Να μην πούμε για την Λάτσι και τα φιλικά που ακολούθησαν. Η ουσία είναι ότι χρειάζεται αλλαγή εικόνας άμεσα η ομάδα της Αμμοχώστου και όλα αυτά αρχίζουν από τον Λέβι ο οποίος καλείται να παρουσιάσει μία διαφορετική Ανόρθωση, αλλαγμένη προς το καλύτερο. Ακολουθεί η ΑΕΛ μετά τη διακοπή λόγω των Εθνικών και θα είναι ένα πολύ δυνατό τεστ για τον Ισραηλινό…
