Η λέξη ‘stopper’ είναι αυτή που στο μυαλό της φίλαθλης/οπαδικής μάζας χαρακτηρίζει όλους τους παίκτες που αγωνίζονται στην θέση του κεντρικού αμυντικού. “Έναν γρήγορο stopper ρε παιδιά”, είναι μια ατάκα που ακούς συχνά πυκνά, κι ενώ μιλάμε για ένα attribute πάντα σημαντικό για έναν αμυντικό, δεν αποτελεί πανάκεια για την αξία ή τον βαθμό χρησιμότητας του σε ένα ρόστερ. Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι σαφώς πιο περίπλοκα όσον αφορά την επιλογή ενός κεντρικού αμυντικού, καθώς τα αναγκαία χαρακτηριστικά του είναι σε άμεση συνάρτηση με την φιλοσοφία και την διάταξη μιας ομάδας στον αγωνιστικό χώρο.
Τρεις ρόλοι για τους central defenders
Η θέση του central defender σήμερα μπορεί να απαντηθεί σε τρεις διαφορετικούς ρόλους. Ανάλογα με τις απαιτήσεις του συνόλου, που προκύπτουν μέσα από τον τρόπο που αμύνεται, δημιουργεί και επιτίθεται μια ομάδα.
Τα βασικά χαρακτηριστικά για όλους τους ρόλους είναι τα εξής:
1. Τεχνικά: κεφαλιά, μαρκάρισμα, τάκλιν.
2. Νοητικά: αντίληψη, συγκέντρωση, αποφασιστικότητα.
3. Φυσικά: δύναμη, στατικό άλμα
Όταν στο παιχνίδι της ομάδας από τον κεντρικό αμυντικό απαιτείται πρωτίστως η αμυντική προσήλωση, τότε αυτός οφείλει να κινείται χαμηλά στο γήπεδο, να μένει δίπλα στον παρτενέρ του και να χαλάει τις επιθέσεις του αντιπάλου. Είτε μαρκάροντας τον παίκτη που βγαίνει επάνω του, είτε απομακρύνοντας τη μπάλα από τον χώρο της αμυντικής του ευθύνης. Το ζητούμενο δεν είναι η ανάκτηση της μπάλας ή το χτίσιμο επιθέσεων, αλλά η απομάκρυνση κάθε πιθανού κινδύνου για την εστία.
Σε ένα σύνολο που συνήθως διακατέχεται από μια πιο ισορροπημένη ή και επιθετική φιλοσοφία, απαιτείται η παρουσία ενός τουλάχιστον κεντρικού αμυντικού με τον ρόλο του stopper. Του παίκτη που μαρκάρει πιο ψηλά και περισσότερο aggressive, επιχειρεί να βγει πρώτος στη μπάλα και να την ανακτήσει από τα πόδια του αντιπάλου. Ένας τέτοιος ρόλος που εκτελείται με επιτυχία, δίνει την δυνατότητα σε μια ομάδα να ανεβάσει τις γραμμές και την πίεση της στο γήπεδο.
Ένας τρίτος ρόλος που μπορεί να συναντήσει κανείς σε έναν κεντρικό αμυντικό είναι αυτός που προϋποθέτει ως βασική προτεραιότητα την κάλυψη της μπάλας ή αντιπάλου, σε καταστάσεις που μπορεί να δημιουργηθούν στην πλάτη της άμυνας. Ένας central defender με cover duty, τοποθετείται λίγα μέτρα πιο πίσω από τον παρτενέρ του και τους αμυντικούς της πλευράς, ενώ απαραίτητο χαρακτηριστικό του ρόλου είναι η επιτάχυνση. Εκτός από την γρήγορη σκέψη χρειάζεται και η γρήγορη κάλυψη των πρώτων μέτρων στον χώρο που επιχειρείται η επίθεση του αντιπάλου.
Η κατηγορία του ball-playing defender
Είναι μια σχετικά καινούρια έκδοση κεντρικών αμυντικών, που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια. Όπως στην κατηγορία των central defenders, έτσι και αυτή μπορεί να απαντηθεί σε τρεις διαφορετικούς ρόλους. Στα αμυντικά καθήκοντα της θέσης/ρόλων, δεν υπάρχουν ουσιαστικά διαφορές. Αυτό που αλλάζει είναι οι απαιτήσεις όταν ο ένας ball-playing defender έχει την μπάλα στην κατοχή του.
Τα βασικά χαρακτηριστικά για όλους τους ρόλους είναι τα εξής:
1. Τεχνικά: υποδοχή της μπάλας, κεφαλιά, μαρκάρισμα, μεταβίβαση, τάκλιν, τεχνική.
2. Νοητικά: αντίληψη, συγκέντρωση, αποφάσεις, τοποθέτηση, ψυχραιμία, διορατικότητα.
3. Φυσικά: δύναμη, στατικό άλμα.
Ποντάροντας στα τεχνικά χαρακτηριστικά, αντίθετα με την κατηγορία (και όλους τους ρόλους) ενός central defender, ο ball-playing defender θα επιχειρήσει να ανοίξει το παιχνίδι με μακρινές μεταβιβάσεις στους εξτρέμ ή θα παίξει κάθετα στον άξονα, παρακάμπτοντας την πρώτη πάσα στον αμυντικό μέσο, που έχει έτσι την πολυτέλεια να δώσει στήριγμα σε δεύτερο χρόνο πιο ψηλά στη μεσαία γραμμή. Ο ball-playing defender έχει συνήθως και την ικανότητα να κουβαλήσει τη μπάλα με ασφάλεια εφόσον μπροστά του υπάρχει ακάλυπτος χώρος.
Βίρχιλ Φαν Ντάικ, Σέρχιο Ράμος, Ματς Χούμελς, Ζεράρ Πικέ, Λεονάρντο Μπονούτσι, Αλέσιο Ρομανιόλι, Ζερόμ Μπόατενγκ, Ραφαέλ Βαράν, Γιαν Βερτόνχεν, Εϊμερίκ Λαπόρτ, είναι μερικές χαρακτηριστικές κεντρικών αμυντικών που ανήκουν στην κατηγορία του ball-playing defender.
Τον συγκεκριμένο ρόλο μπορεί πολλές φορές να αναλάβουν σε άμυνα τριών ποδοσφαιριστές που έπαιξαν στο μεγαλύτερο διάστημα της καριέρας τους ως αμυντικοί μέσοι, έχοντας ιδιαίτερη ικανότητα στην αντίληψη του χώρου και τον χειρισμό της μπάλας. Αυτό κάνει για παράδειγμα σε κάποιες περιπτώσεις ο Κίκε Σετιέν με τον Χάβι Γκαρθία στην Μπέτις.
Sweeper vs. Libero
Αυτοί είναι δύο ρόλοι με πολλές ομοιότητες, που “χάθηκαν” όταν η άμυνα στην ευθεία έγινε μόδα και εμφανίστηκαν σταδιακά τα τελευταία χρόνια. Ο κεντρικός αμυντικός που αγωνίζεται ως sweeper μοιάζει πολύ με τον κεντρικό αμυντικό που αγωνίζεται με cover duty. Την συγκεκριμένη κατηγορία τη συναντάμε συνήθως σε άμυνα τριών, με τον sweeper να παίρνει βάθος προκειμένου να σταματήσει κάθετες πάσες στην πλάτη της άμυνας, να μαρκάρει τον έξτρα παίκτη που έρχεται στην περιοχή, να μαζέψει τις χαμένες πάσες του αντιπάλου και να εξασφαλίσει την κατοχή. Ο συγκεκριμένος ρόλος χρησιμοποιείται συνήθως σε ομάδες με αμυντική φιλοσοφία.
Τα βασικά χαρακτηριστικά της θέσης είναι τα εξής:
1. Τεχνικά: κεφαλιά, μαρκάρισμα, τάκλιν.
2. Νοητικά: αντίληψη, ψυχραιμία, αποφασιστικότητα, συγκέντρωση.
3. Φυσικά: επιτάχυνση, ισορροπία, στατικό άλμα, δύναμη, ευκινησία.
Ο ρόλος του libero περιλαμβάνει ακριβώς τις ίδιες απαιτήσεις με αυτές του sweeper, αναφορικά με το αμυντικό σκέλος του παιχνιδιού. Η διαφορά έχει να κάνει με τα καθήκοντα του παίκτη όταν η ομάδα του έχει την κατοχή της μπάλας, γι’ αυτό και μιλάμε για έναν ρόλο που συναντάμε σε σύνολα που έχουν ισορροπημένη ή επιθετική φιλοσοφία.
Τα βασικά χαρακτηριστικά της θέσης είναι τα εξής:
1. Τεχνικά: ντρίμπλα, κεφαλιά, μαρκάρισμα, μεταβίβαση, τάκλιν.
2. Νοητικά: αντίληψη, ψυχραιμία, αποφασιστικότητα, συγκέντρωση, τοποθέτηση, διορατικότητα, teamwork.
3. Φυσικά: επιτάχυνση, ισορροπία, στατικό άλμα, δύναμη, ευκινησία.
Στην κατηγορία του libero, όταν ο ρόλος του είναι υποστηρικτικός, τότε προϋποθέτει την προώθηση του παίκτη στο ύψος της μεσαίας γραμμής με σκοπό να βοηθήσει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Είτε κουβαλώντας τη μπάλα, είτε ψάχνοντας τη συνεργασία με τη μεσοεπιθετική γραμμή. Σπανιότερα, συναντάται η πιο επιθετική version του ρόλου, που θέλει τον παίκτη να φτάνει αρκετά ψηλά προς την αντίπαλη περιοχή, δημιουργώντας μια αριθμητική υπεροπλία στον άξονα.
Φραντς Μπεκενμπάουερ, Φράνκο Μπαρέζι, Ρόναλντ Κούμαν παλιότερα ή ο Ράφα Μάρκες από τους πιο σύγχρονους, είναι παίκτες που έπαιξαν με ξεχωριστή επιτυχία τους ρόλους. Επίσης οι Ματίας Ζάμερ και Λόταρ Ματέους, έπαιξαν τη θέση στα ποδοσφαιρικά τους γεράματα, έχοντας αγωνιστεί ως κεντρικοί χαφ στο μεγαλύτερο διάστημα της καριέρας τους.
Photo credits: AP Photo/Martin Meissner
Πηγή: contra.gr
